Als het kitten verhuist

Als het kitten na 13 weken verzorging door de moeder en de fokker mag verhuizen, is dat een zeer grote stap.

Er wordt met groot verlangen naar uitgekeken, want het is zo'n leuk diertje. Bij de bezoekjes aan het nestje zag het diertje er zo leuk en onbevangen uit. Het speelde met broertjes en zusjes en werd gezoogd door moeder, dat lieve, leuke kitten komt nu eindelijk 'thuis'.

Maar of het kitten er ook zo over denkt, is nog maar de vraag. Het had het reuze naar de zin, was gewend aan alle luchtjes en geluiden van de plek waar het geboren was. Ook aan het voer, dat altijd het zelfde was en het kende en vertrouwde zijn verzorgers, Nu werd het opgepakt en naar een nieuw huis gebracht.

Help!! Wat gebeurt er?! Ik moet nu opeens alleen in de vervoerbox, zonder mijn broertjes en zusjes en waar is mammie?

Het mag duidelijk zijn, dat dit emotioneel zwaar weegt. Dan komt de kleine in het nieuwe huis. Alles ziet er anders uit, ruikt anders, zelfs de vertrouwde kattenbak ruikt niet meer hetzelfde. En waar staat hij?

Het onderzoek begint. Er zijn natuurlijk altijd brutaaltjes, die op hun gemak alles gaan onderzoeken. Niets is het zelfde en mammie is er ook niet, om te waarschuwen, of te beschermen.

Vaak zijn er andere huisdieren, die vinden zo'n kleine indringer ook geen succes. Ze blazen of grommen en in het ergste geval krijgen ze een tik.

Help, mammie!! Maar die is er niet. Wel allemaal vreemde mensen, die de kleine zo graag veelvuldig op willen pakken. Goed bedoeld, maar het is gewoon eng!

In het ergste geval komt er ook nog eens visite, die de kleine ook zo graag meteen willen bewonderen. Probeert u dat alstublieft een paar dagen uit te stellen.

Nu is het gedrag van elk kitten anders bij de verhuizing.

Er zijn er bij die moedig alles onderzoeken, ogenschijnlijk kalm en koelbloedig, maar innerlijk zullen ze toch écht danig van slag zijn. Dat kán niet anders. Denk u eens in: op een dag wordt je meegenomen en op een volkomen onbekende plek neergezet, zonder familie of bekenden. Er wordt een taal gesproken, die je niet kent en alle geuren zijn vreemd. Dat brengt toch op zijn minst spanning met zich mee. Het zal toch zeker enkele dagen duren voordat het vertrouwen komt, dat het allemaal wel meevalt. Dan probeer je er maar het beste van te maken en stapje voor stapje komt de rust.

Zo vergaat het de kleine ook. Het is daarnaast ook nog een baby, die warmte en zorg nodig heeft, maar als het kitten angstig is, is het moeilijk om die warmte aan te bieden, want eerst moet het wederzijdse vertrouwen gewonnen worden.

Dit alles is er ook de reden van dat wij zelf het kitten wegbrengen. We blijven meestal even zitten, om het kitten het gevoel te geven, dat het goed is.

We zien het ook vaak nog enkele malen naar ons toekomen, om nog even het bekende te ruiken, of te voelen. Dit is zichtbaar prettig voor de kleine. We geven altijd het voer mee, dat ze bij ons gewend zijn om te eten, zodat in elk geval dit niet anders is.

De spanning van de meeste katten komt tot uiting in de darmen. Bij verandering van voer krijg je daar dus meteen last mee. En als de kleine dan ook nog aan de diarree gaat, heb je de poppen aan het dansen. Vaak wordt er dan veelvuldig veranderd van voer, in de hoop dat de darmpjes rustig worden, maar daar ligt nu juist het probleem. Elke keer moeten de darmen weer aan ander voer wennen en de diarree gaat niet over.

Een kitten moet wennen aan zijn nieuwe omgeving. Het moet het vertrouwen krijgen, dat het in zijn nieuwe huis veilig en geborgen is. Begin dus niet meteen met strenge regels. Dat komt wel. Geef de kleine alleen het voer dat het gewend is en begin niet gezellig met lekkere hapjes, waar het nog niet aan gewend was.

Een dier houdt van gewoonten en elke verandering moet met zorg worden ingevoerd. De verhuizing op zich is een heel grote verandering. Dat moet eerst verwerkt worden. Neem daar rustig de tijd voor. Zo kan het kitten zich aan u geven en de geborgenheid in ontvangst nemen, die u zo graag wilt geven.

Om reden van bovenstaande vinden wij het ook zeer belangrijk dat er tussen de laatste enting en de verhuizing minimaal een volle week zit. Zo kan het kitten eerst de enting verwerken, voordat de verhuisstress toeslaat. Als het kitten namelijk snel na de enting gaat verhuizen, is de kans op ziek worden als reactie op de enting zeer groot. Het moet de enting verwerken en ook alle indrukken in de nieuwe omgeving. Dit kán bijna niet anders dan fout gaan.

Voer veranderingen zeer geleidelijk in:

geef minstens de eerste week het zelfde voer. Als u vindt dat het veranderd moet worden, begin daar dan pas in week twee mee, door steeds iets meer van het nieuwe voer door het bekende te mengen. Doe er minstens een week over, voordat de verhouding helemaal is omgeschakeld.
wees in de eerste dagen niet al te streng. De kleine heeft er niets aan om meteen al bang van u te worden. Het invoeren van nieuwe regels komt vast wel. Als het iets doet, dat u liever niet ziet, leid de kleine dan even af met een speeltje, of pak het even op om de aandacht op iets anders te vestigen. Zo zal het ook begrijpen dat u het wilt verzorgen en beschermen.
laat de overige huisdieren gewoon lopen, waar ze gewend zijn. Sluit deze niet de eerste dag op. Dit heeft geen enkele zin. Bovendien zullen zij op deze manier een hekel aan de nieuwkomer krijgen. Dat wilt u vast niet. Vertroetel de kleine niet te veel. De huisdieren die er al waren, hebben het oudste recht. Deze moeten extra veel aandacht krijgen, zodat zij niet denken dat zij nu op de tweede plaats komen. U zult zien dat ze op deze manier makkelijk aan elkaar wennen.
houdt de dieren niet uit elkaar. Ze moeten elkaar leren kennen. Als er geblazen of gegromd wordt, is dat meestal om elkaar duidelijk te maken dat ze rekening met elkaar moeten houden. Die taal begrijpen ze van elkaar. Dat maakten ze in hun geboortehuis ook mee. Daar zullen de kitten's makkelijk raad mee weten. Ga er niet tussen bemiddelen. Na enige tijd zullen ze elkanders beste maatjes worden. Juist omdat ze respect voor elkaar hebben. Dat is een les, waar menig mens nog iets van kan leren.